Каменны век на тэрыторыі Беларусі.
Першабытны лад і рэлігія на тэрыторыі Беларусі.
Жалезны век на тэрыторыі Беларусі.
Бронзавы век на тэрыторыі Беларусі.
Каменны век на тэрыторыі Беларусі.
Тэма 1: Першабытнае грамадства на тэрыторыі Беларусі.
Модуль 1. Цывілізацыйная спадчына Старажытнага свету, сярэдніх вякоў і Беларусь.
У ходзе антрапагенэзу (фарміравання чалавека сучаснага тыпу) на аснове археалагічных знаходак навукоўцы вылучаюць наступныя этапы:
Аўстралапітэк (4-3 млн. гадоў назад)
Архантрап (2-0,5 млн. гадоў назад)
Неандэрталец (500-50 тыс. гадоў назад)
Краманьёнец (чалавек сучаснага тыпу) (ад 40 тыс. гадоў назад).
У гісторыі першабытнага грамадства ў залежнасці ад панавання таго ці іншага матэрыялу для вырабу прылад працы вылучаюць тры асноўныя перыяды:
1) каменны век;
2) бронзавы век;
3) жалезны век.
У розных рэгіёнах свету храналагічныя межы гэтых перыядаў адрозніваліся.
На тэрыторыі Беларусі з’яўленне першых людзей датуецца перыядам 100 – 40 тыс. гг. да н.э.
Паводле асноўнага матэрыялу з якога людзі рабілі прылады працы, археолагі першым перыядам у гісторыі чалавецтва называюць каменны век (храналагічныя межы на тэрыторыі Беларусі: (100-40 – 2 тыс. да н.э.). У сваю чаргу каменны век падзяляюць на тры перыяды:
палеаліт (ранні каменны век; 100-40 – 10 тыс. да н.э.);
мезаліт (сярэдні каменны век; 10 – 5 тыс. да н.э.);
неаліт (позні каменны век; 5 – 3 тыс. да н.э.).
Палеаліт (100-40 – 10 тыс. да н.э.).
У гэты перыяд на тэрыторыю Беларусі перыядычна наступае і адыходзіць ледавік, пануе арктычны клімат. Прыблізна 100-40 тыс. гг. да н.э. на тэрыторыю Беларусі прыходзяць першыя людзі. Гэта былі неандэртальцы. Паводле сваіх фізіялагічных параметраў яны ўяўлялі з сябе людзей з сучасным памерам і будовай мозгу, але былі больш нізкарослыя, мускулістыя, з вялікімі надброўнымі дугамі і слабавыражанай сківіцай. Аб пранікненні неандэртальцаў на тэрыторыю Беларусі сведчаць археалагічныя знаходкі каля вёсак Свяцілавічы, Абідавічы, Бердыж. Яны карысталіся грубаабабітымі прыладамі працы — востраканечнікамі, рубіламі, нажамі і іншымі, навучыліся паляваць на маманта, здабываць агонь, будаваць прымітыўнае жытло са скур жывёл. Наступленне новага ледавіку спыніла пражыванне неандэртальцаў на тэрыторыі Беларусі.
Прыблізна 40 – 30 тыс. гг. да н.э. адбываецца адліга і на поўдзень тэрыторыі Беларусі прыходзяць краманьёнцы, якія ствараюць стаянкі каля в. Юравічы (26 тыс. гг. да н.э.) і Бердыжа (23 тыс. гг. да н.э.). У гэты перыяд людзі жылі на невялікіх стаянках па 20-30 чалавек у шалашах і паўзямлянках, якія пакрывалі скурамі і насціламі з дрэва. Асноўныя прылады працы – гэта скрэблы, праколкі, рубілы, наканечнікі дзідаў і г.д. Асноўныя матэрыялы, з якіх яны вырабляліся – косткі жывёл, дрэва, камяні і крэмень. Выкарыстоўваўся агонь.
Галоўнымі відамі заняткаў насельніцтва з’яўляліся загоннае паляванне на буйных жывёл і збіральніцтва. Паляванне ажыццяўлялася калектыўна на мамантаў, паўночных аленяў, шарсцістых насарогаў, тураў, якіх заганялі ў ямы і пасткі і забівалі камянямі і грубаапрацаванымі прыладамі (сякерамі, коп’ямі).
У перыяд палеаліту складваецца першы тып сацыяльнай арганізацыі людзей – родавая абшчына. Род (аб’яднанне людзей аднаго паходжання, што пражываюць на вызначанай тэрыторыі) меў агульныя прыкметы:
- адзінства паходжання;
- агульная (калектыўная) ўласнасць на сродкі і вынікі працы.
Радство ў межах абшчыны вылічвалася, як правіла, па жаночай лініі (матрыярхат). Гэта пацвярджаецца наскальным роспісам і “неалітычнымі Венерамі” (лічыцца скульптуркамі жаночых багінь-абярэгаў).
Прыкладна 18 – 10 тыс. гг. да н.э. на тэрыторыі Беларусі адбылося новае абледзяненне, якое прывяло да адыходу людзей.
Мезаліт (10 – 5 тыс. да н.э.)
На пачатку гэтага перыяду ледавік канчаткова адыйшоў і на тэрыторыі Беларусі сфарміравалася рачная і азёрная сетка, выраслі лясы, склаўся сучасны раслінны і жывёльны свет. Тэрыторыя была цалкам заселена, увайшла ў айкумену – паверхню Зямлі, дзе жыве чалавек.
Вядома каля 120 стаянак гэтага перыяду, на якіх пражывала каля 4,5-6 тыс. чалавек. Амаль усе яны знаходзіліся на берагах рэк, каля радовішчаў крэменю. Мезалітычныя стаянкі былі невялікія па памерах, складаліся з шалашоў і зямлянак. Асноўнымі заняткамі насельніцтва з’яўляліся паляванне, збіральніцтва, рыбалоўства. Да ліку асноўных вынаходніцтваў дадзенага перыяду належаць:
- лук і стрэлы (дзякуючы ім паляванне набывае індывідуальны характар);
- касцяныя кручкі і гарпуны, драўляныя чоўны (дзякуючы ім узнікае рыбалоўства);
- выраб састаўных прылад працы;
- прыручэнне сабакі.
Асноўнымі відамі матэрыялу для вырабу прылад працы заставаліся крэмень, косткі і дрэва.
У сацыяльнай арганізацыі грамадства ўмацоўваецца родавая абшчына.